Verslag van de dag 24
Zondag 13 juni
En dan is het plotseling de laatste week van onze reis! De zondag doen we het een beetje rustig aan na alle vermoeienissen van gisteren.
Maandag
Gaan we met een huurauto naar Delphi, op Mount Parnassos. De rit is ongeveer 3 uur, en het ergste deel is om de stad uit te komen. Zodra we door die drukte heen zijn rijdt het verder vlot door, en we zijn halverwege middag in Delphi, nadat we nog lekker geluncht hebben op een mooi plekje in de bergen. De tempel voor Apollo is buitengewoon indrukwekkend. We leggen de meisjes uit, dat in de oudheid mensen uit Athene hier naar toe kwamen, als ze een belangrijk besluit moesten nemen, of wanneer de goden vertoornd leken (een slechte oogst, een grote brand, tegenzittende wind) om het orakel te raadplegen. Destijds een tocht van een paar dagen. Het orakel woonde in de bergen boven het tempelcomplex, en raakte –als haar een vraag gesteld werd- met behulp van wierook en drugs in een trance, waarna ze ‘in direct contact met de goden’ antwoorden uitbraakte (die vaak nogal multi-interpretabel waren)..
We blijven tot sluitingstijd in het complex rondwandelen, op de oude atletiekbaan doen de meisjes een wedstrijd, en we genieten van de planten die hier in het wild groeien. Miriam ontdekt hoe wilde knoflook er uitziet, en we plukken wel 20 bollen.
We blijven in Delphi slapen, wat tegenwoordig een klein dorpje is. Op Mount Parnassos kan je ’s winters trouwens skiën, wat niet veel mensen weten. Toen ik in een ver verleden 2 maanden in Athene woonde, ben ik daar nog eens reisleider naar toe geweest. Met een groep van zo’n 30 ex-pat Amerikanen en niet gehinderd door enige lokale kennis van zaken ben ik toen een weekend in dat skicentrum geweest. Best leuk.
​
​
​
Dinsdag
Willen we naar het museum, maar dat blijkt op één zaal na nog gesloten wegens verbouwing. In die ene zaal staat wel het pronkstuk, een bronzen wagenmenner, en een offerstier van koper. Wel jammer dat we de rest niet kunnen zien, we zullen terug moeten komen! Door de velden gaat een wandeling naar een halfronde tempel, en het oude gymnasium, de sportschool. Het ruikt heerlijk! Geen zweetlucht meer, maar olijven, roosmarijn, tijm en munt! Nou ja, toch ook een beetje zweetlucht, want het is verschrikkelijk heet! Als we even stilstaan ziet Yolanda twee parende sprinkhanen, de ene zit doodstil. We blijven er een tijdje naar kijken, en realiseren ons dan, dat het er geen 2 zijn, maar 1 die aan het vervellen is. Hij verlaat net zijn oude lijf, en gaar een flinke maat groter verder. Mieren ontfermen zich meteen over het oude karkas.
Laat in de middag zijn we terug in Athene, waar ik de volgende dag aan het werk moet. We eten Italiaans in Glyfada, de wijk waar ons hotel staat.
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
Woensdag
Lunch ik met Vasilis Theoharakis, mijn collega professor entrepreneurship aan ALBA, de Griekse MBA-school. Hij is dit jaar de organisator van de European Business Plan of the Year Competition, een rol die ik vorig jaar bij RSM vervulde.We wisselen wat ervaringen uit, bezoeken de campus, praten over de Spelen en of het de moeite waard is voor de stad, en komen daarna terug in het hotel. Zijn familie is daar dan inmiddels ook, en we gaan ’s avonds samen uit eten in Glyfada aan de waterkant.
Qua Spelen: er is nog een hoop te doen, maar er is ook al veel af. Het zit hem met name nu in de afwerking van veel bouwwerken. De tram langs de kust rijdt inmiddels proef, de wegen naar de stadions zijn zo goed als af, evenals die stadions zelf, het dak op het grootste stadion is geplaatst, dus de Grieken gaan er van uit, dat alles de dag voor de opening wel klaar zal zijn.
De stad is enorm stoffig, maar dat is niet alleen door alle bouwwerkzaamheden, maar ook door Sahara-zand, dat met enige regelmaat noordwaarts geblazen wordt.
Die avond arriveren de meeste collega’s en studenten in het hotel. Onder de collega’s is een hartelijke sfeer, de meesten kennen elkaar al enige jaren van deze competitie, die nu inmiddels 12 jaar oud is. Ook onze vriend Jaap Wertheim is er weer bij als jury-lid
Donderdag en vrijdag
Ben ik aan het werk: het RSM team heeft een aardig, lo-tec business plan, waarmee ze uiteindelijk niet de finale halen. Ze krijgen complimenten voor de goede analyse en presentatie, maar het concept wordt te licht bevonden. Geen schande, want de competitie is zwaar: er zijn opnieuw vrijwel uitsluitend zeer sterke plannen, waarvan een groot aantal zich al in de realisatie fase bevindt.
We eten ’s avonds op Mount Licavitos, één van de 7 bergen waar Athene op is gebouwd. Bovenop heb je een kerkje en een restaurant met een schitterend uitzicht over de stad en de Acropolis. Metaxa is dit jaar de hoofdsponsor van het evenement, en als eigenaar van dit restaurant bieden ze dit diner aan. Heel fraai!
De vrouwen hebben vandaag de Acropolis bezocht, en het museum dat daar bij is, en zijn daar zeer enthousiast over.
Nadat we vrijdag de competitie afsluiten, met een zeer spannende strijd die beslist wordt in het voordeel van EM Lyon, breekt de groep vij snel weer op. Wij hebben de laatste avond van onze reis, en besluiten dat te vieren door samen met Jaap en Anne, en Amerikaans jurylid Richard Sudek naar het openlucht theater van Herodotus op de Acropolis te gaan, waar we een prachtig ballet van het Beiers danstheater zien. Het is erg gezellg, een heel mooi ballet en een waardig besluit van de reis! We rollen na middernacht in ons bed…...
​
