Verslag van de dag 11
Zondag 7 maart
Maken we een tochtje met een boot over het Lake, dan door een kanaaltje en dan over Lake Rotoiti naar een klein warmwaterbronnetje aan het water. Daar poedelen we een uurtje en dan gaan we weer terug. Een lekker tochtje op het water. Tijdens het varen leest Yolanda de kinderen voor uit ‘Kruistocht in spijkerbroek’ een spannend kinderboek over een jongen die ‘teruggeflitst’ wordt in de tijd, in de middeleeuwen terecht komt en dan een paar maanden optrekt met de schare van 8000 kinderen die als kinderkruistocht door Europa trekt. En ik heb een goed boek opgepikt in het hotel, ‘the Da Vinci Code’, wat in thriller-vorm een interessant beeld schept van de Orde van de Tempeliers, Opus Dei en diverse evangeliën. Dus de tijd vliegt.
Maandag vertrekken we naar Hawkes Bay. Althans, dat hebben we zo gisteravond bedacht. Maar als Yolanda vanuit de auto haar Oom Ludwig belt om hem te melden dat we pas later deze week bij hem zullen zijn, klinkt die erg teleurgesteld. Een paar dagen eerder hadden we hem immers gemeld waarschijnlijk maandag bij hem te zijn. En hij had zich daar op ingesteld. Hij had speciaal voor ons een strandhuisje geregeld. Dus, flexibel als we zijn keren we de auto, en rijden we naar Tauranga. We komen daar laat in de middag aan, en eten bij Oom Ludwig en zijn vrouw Isobel. ’s Avonds slapen we in een motel.
Dinsdag vertrekken we samen met Ludwig in 2 auto’s naar het Coromandel schiereiland. Een mooie rit langs de oostkust. Onderweg stoppen we voor lunch in Katikati. Daarna komen we bij een enorme goudmijn, die nog volop geexploiteerd wordt. Kolossale machines graven een ‘open pit’ kuil van gigantische afmetingen. De volgende stop is bij de Hot Water Beach, een strand waar een heetwaterbron pal onder het strand omhoog komt. Heel bijzonder, je graaft een kuil in het zand (wat bescheidener van afmeting dan die goudmijn), en zit in heet water, en dan komt de golf en die doucht je koud af! Wel voorzichtig dat je niet verbrandt, want het bronwater is op sommige plekken 60 °C.
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
Als we later aankomen in Matarangi Beach zijn we meteen verkocht: het Beach House, dat Ludwig voor ons geregeld heeft is werkelijk schitterend. Het ligt in een groepje vakantiewoningen die daar de laatste 10 jaar zijn neergezet aan een grasveld aan een prachtig wit zandstrand, in een helemaal lege baai. 1e rij stalles! En het huis is heerlijk! Ik duik meteen de keuken in, en we hebben een gezellige huiselijke avond.
De volgende dag gaan we naar Coromandel. De weg leidt over een pas, waar we naast mooi uitzicht ook een leuk beeld krijgen van de bosbouw in Nieuw Zeeland. Men rooit een helling met groot materieel, en dan helikopteren ze de stammen naar de plek waar vrachtauto’s ze op kunnen laden. Coromandel is een leuk, beetje artistiek plaatsje. We gaan naar Driving Creek Railway, een bizar spoorlijntje op de berg, oorspronkelijk door één man ontworpen en aangelegd. Het leidt de berg op via smalspoor en wankele bruggetjes, en in Nederland zou hij nooit vergunning hebben gekregen om passagiers te vervoeren. Maar ik denk niet dat er ooit wat vervelends gebeurt J. Daarna gaan we naar Waterworks. We rijden er heen via een dirt road door een prachtig rijkbegroeid natuurgebied. Onderweg steken een paar moederloze kleine biggetjes over, zien we vlinders, bijen en water. Het Waterworks park blijkt een alleraardigst klein recreatiecentrum te zijn. De eigenaars hebben allerlei attracties en kunstwerken gemaakt die op waterkracht bewegen. De slinger van een klok, diverse fonteinen, fietsen waarmee je elkaar kunt natspuiten als je hard genoeg trapt, kettingreacties, kortom een heel actief park, Nemo in het klein! En er is een groot uitstekend geoutilleerd grasveld waar je met meegebrachte spullen kunt picknicken en gebruik mag maken van gasbbq´s. Allervriendelijkst! De meisjes zwemmen in de koude rivier, en Ludwig slingert in de grote schommel rond. Idylle.
De volgende dag houden we een rustig schooldagje in het huis.
Vrijdag 11 rijden we terug naar het zuiden, nemen afscheid van Ludwig en Isobel, en gaan verder naar Whakatane.
Het is moeilijk accommodatie te vinden, en uiteindelijk slapen we in een klein motelletje. Tamar schuift 2 stoelen bij elkaar en slaapt daarin…
