Verslag van de dag 14
​
Donderdag 1 april
Start spreading the word. I’m leaving today….. I wanna wake up in a city that never sleeps!……. New York New YORK! Wat een heerlijke stad! Met een vertraging van 2 uur arriveren we op La Guardia Airport, waar Gil ons op staat te wachten. New York was het enige vaste punt in onze reis, omdat we met de familie hadden afgesproken hier Pesach, het joodse Paasfeest gezamenlijk te vieren.
We zullen een maand in New York blijven. Na de familiereünie hopen we een beetje bij te komen van de hectiek van de reis, wat tijd te besteden aan het schoolwerk, te genieten van de warmte van de familie en de ervaringen van de afgelopen maanden een beetje te verwerken.
Pesach is een familiefeest, met vooral een historische –in de zin van geschiedschrijvende- betekenis: bij de Seder, de gezamenlijke avondmaaltijd die het feest inleidt, wordt het verhaal verteld over de uittocht uit Egypte: slaven van Farao waren wij, en nu zijn we vrije mensen. En het belang van de vrijheid wordt op deze avond aan de kinderen uitgelegd. Sinds een aantal jaren proberen we dit feest te vieren samen met de Israelische tak van onze familie, Danny en Rachel Blumenfeld, hun kinderen Eynat, Uval en Roy met respectievelijke partners, en zo mogelijk de rest van de mispoche. Tante Sonja –zuster van mijn vader Karl- en haar man Oom Marek zijn er helaas niet bij, omdat Marek’s gezondheid hem op het laatste moment belet te reizen. Uit Nederland komen Oma Luisa, Opa Karel en Barbara, uit Israel Eynat met Gil en hun zoontje van 7 maanden Tom, Uval is er zonder zijn vriendin. Neef Ronny –Danny en hij zijn de kinderen van Sonja en Marek- is er met zijn dochter Maya, die dit jaar Bat Mitzwa doet. En op het feest zullen ook een aantal vrienden van de diverse Blumenfelds aanschuiven, zodat we met ca. 30 gasten zullen zijn.
Als we in Great Neck, suburb van NY arriveren, dan zijn Ronny, Maya, Eynat , Gil, Tom, Uval en Barbara er al. Het is dan ook meteen een gezellige drukte met een grote maaltijd, gezang en veel plezier. Rachel is de gedroomde gastvrouw: een vriend van een vriend is mijn vriend, er is altijd plek voor iedereen, en dus blijf je eten! En qua eten tovert ze onder het praten een tafel vol met een overvloed van tenminste 15 gerechten…
Ze zijn net verhuisd naar een mooi, klassiek & classy huis op Bayview Avenue, waar ze pas 3 maanden wonen, maar wat er al heerlijk ingewoond uitziet. Voor de Hollandse delegatie hebben ze een vlakbij gelegen huis van vrienden geleend.
Vrijdag 2 april
Gaan we de grootouders van het vliegtuig halen. Ook zij hebben ruim 2 uur vertraging, want de GPS van hun toestel was uitgevallen, en dus had de piloot besloten een tussenlanding in Ierland te maken. Volgens het scherm in de cabine was dat Amsterdam J. Verder hadden ze een goede reis, en zijn niet eens al te moe. Nadat ze zich even opgefrist hebben komen ze naar Bayview voor de gezamenlijke avondmaaltijd, en het is een gezellige drukte. Iedereen heeft elkaar lang niet gezien, dus veel verhalen te vertellen, en lezer, ik weet niet hoe het bij u toegaat, maar bij ons in de familie wacht niet iedereen altijd totdat de anderen zijn uitgepraat, dus er ontstaat een kakofonie van geluid. En daar middenin ons neefje van 7 maanden. Tom is een prachtjongetje. Een modelbaby, die altijd vrolijk is, enorm geïnteresseerd in de omgeving, nooit huilt en zich graag laat knuffelen door zijn nichtjes.
Rachel runt haar huishouden modern joods, dus wel een speciale maaltijd op vrijdagavond, maar gerust varkensvlees en garnalen, als het maar lekker is…(Voor wie dat niet weet: de kosher regels zijn net als de halal-regels vooral ontstaan als hygiëne regels. Bijna al het ‘verboden voedsel’ was pre-koelkast superbederfelijk en kon dus leiden tot zware voedselvergiftiging. Maar anno 2004 zijn er andere criteria voor gezond voedsel, en zou je dus nieuwe ‘kosher’regels kunnen maken, waarbij het veeleer gaat om de productiemethode, ‘organisch’ en zonder bestrijdingsmiddelen of kleur- en smaakstoffen…)
Zaterdag 3
Als iedereen om een uur of 11 weer in beweging is, staat de volgende maaltijd klaar. Ontbijt á la Rachel is bijna net zo overvloedig als diner: bagels, fruit, yoghurt, zalm, vlees, kaas, witvis, tomaat, salades, mozzarella, eieren….. als je klaar bent moet je eigenlijk terug naar bed om uit te buiken! Maar we gaan naar Manhattan! Ik huur eerst even een flinke extra auto, want we zijn met een groep van 16 man… Alle 3 de auto’s worden van een walkie talkie voorzien, en zo gaan we in optocht de stad in. Voordat iedereen uiteindelijk in de auto’s zit is het 3 uur, en we komen dus pas om 4 uur aan in Manhattan.
We lopen rond in Soho, heerlijke buurt met galeries, restaurantjes, winkeltjes. Het is nog vrij koud, en bij de senioren slaat de jetlag vrij snel toe. De nederlandse delegatie rijdt dan ook vrij snel weer terug.
’s Avonds eten we wederom gezellig gezamenlijk. De enige domper is, dat er kontakt is geweest met Israel en dat Marek zich slecht voelt. Crisisberaad leidt ’s avonds laat tot de conclusie, dat er iemand terug moet en Ronnie offert zich op.
Zondag 4
’s ochtends zijn we vrij laat in beweging, en zijn een groot deel van de dag thuis. We kletsen wat, vertellen reisverhalen, laten wat foto’s zien. Later maken we een wandeling langs het water en uiteindelijk gaan we naar Manhattan, waar we ’s avonds heerlijk chinese eend eten in het Peking Duck House. Met zijn 12-en voor $ 120….. Een aanrader!
We ontwikkelen ondertussen wel begrip waarom die Exodus-tocht van Mozes door de woestijn 40 jaar geduurd heeft. Als je ziet hoe lang het duurt om onze familie van nog geen 20 man in beweging te zetten, dan is 40 jaar voor een heel volk eigenlijk nog vlot….
​
Maandag 5
Vanavond is het feest, dus de dag is vol van voorbereidingen… Maar eerst moet Ronnie naar JFK worden gebracht. In de zitkamer is inmiddels een grote tafel voor 30 man gedekt, en met het mooie servies en de bloemen ziet het er erg feestelijk uit.
Vanaf 6 uur begint het huis vol te stromen, er zijn 3 baby’s met hun respectievelijke ouders, Malka en David uit Israel zijn er, en om een uur of acht gaan we aan tafel. Voordat de feestelijkheden een aanvang nemen vraagt Oma een moment aandacht voor het feit dat vandaag 20 jaar geleden Canal Bike van start ging. Ze heeft dierbare cadeaus bij zich voor Yolanda en mij: een collier en het Liedboek van Schubert, dat meerdere generaties in de familie is. Lief! En daarna kan er nog lang niet gegeten worden: eerst moeten we de traditie van de seder doorgeven: ‘Manishtana halaila hazee?’ vraagt Tamar als jongste kind. Waarin verschilt deze avond van alle andere avonden? Deze vraag wordt ieder jaar door het jongste kind gesteld, en uitgebreid beantwoord met behulp van de symbolen die op tafel liggen. ‘Ooit waren we slaven, maar nu kunnen we als vrije mensen praten, denken, eten, lachen… Realiseer je, dat dat niet vanzelfsprekend is voor alle mensen overal.’ Tamar zingt het lied dat we de afgelopen dagen hebben geoefend met verve, Danny antwoordt haar en alle andere aanwezigen. Een uurtje later beginnen we te eten, en hoe we ook ons best doen, we kunnen niet meer dan een klein deukje maken in de berg lekkers die Rachel voor ons heeft gemaakt. Diverse appetizers, gremselisch van dadels, Matzeballen soep, Lambsrack, kalkoen, een Marokkaanse visschotel, en voor de traditie gefillte fisch (maar uit haar keuken is ook die heerlijk). Rond middernacht geven we het uitgeput op. Voordat iedereen in bed ligt is het ruim na enen.
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
Dinsdag 6
Nadat we tot onze verbazing rond de middag weer ontbeten hebben, gaan we naar Ground Zero en Battery Park. Ground Zero is de plaats waar de Twin Towers stonden. We kijken naar het grote gat in de grond, en realiseren ons, dat de echo van 9/11 net zo luid is als van de kogel die in 1914 in Sarajevo kroonprins Frans Ferdinand doodde, of van het To Ra To Ra dat in ’41 de ondergang van de MSS Arizona in Pearl Harbour inluidde. Evengoed gaan we vervolgens een ontspannen wandeling maken in het vroege voorjaarszonnetje langs de boulevard van Battery Park. In de verte ligt Ellis Island, en hier beginnen de eerste bloemen zich voorzichtig te openen.
Opa Karel heeft tijdens het wandelen wat last van zijn ogen, en krijgt een stevige arm van zijn dochter.
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
Woensdag 7 en Donderdag 8
Rustige dagen in Great Neck. We praten, laten de reisfoto’s aan de grootouders zien, wandelen in de tuin van het Roslyn Museum, en hebben gezellige maaltijden aan een grote tafel.
Woensdag komen Marsha en Lesley op bezoek, vrienden van Karel en Yolanda uit de Eindhovense periode.
Donderdag middag vertrekt Gil. De Nederlandse delegatie plus Maya brengen de middag in Manhattan door en nadat de Blumenfelds zich weer bij ons hebben gevoegd neemt Oma ons allen ’s avonds mee uit eten bij Fiorello, een prima Italiaans restaurant tegenover Lincoln Center.
Vrijdag 9 bezoekt Opa voor de zekerheid een oogarts, omdat de problemen van dinsdag niet helemaal weg zijn. Het goede nieuws is dat zijn ogen in orde zijn, het slechte dat er dus iets anders aan de hand was. Waarschijnlijk een lichte Tia. Een bezoek aan de alleraardigste neuroloog maakt hem onzeker of reizen wel zo’n goed idee is. Uiteindelijk besluit hij de volgende ochtend zaterdag wel gewoon te vliegen - en dat is een goed besluit, want na terugkomst voelt hij zich weer goed, en veel veiliger in handen van zijn eigen doktoren- . Voor hun vertrek naar Amsterdam maken we nog een uitstapje naar Coldwater Bay, vervolgens zwaaien we Oma, Opa en Barbara uit, en verhuizen wij naar het huis op Bayview. We eten ’s avonds op Pier 17.
Gelukkig zijn zowel Marek als Karel op moment van schrijven weer in goeden doen.
​
