Terug in Europa!

De oversteek per Lufthansa is prima, zeer comfortabel, aardige stewardessen. We slapen, eten, en voor we er erg in hebben staan we op de grond in Frankfurt. Daar hebben we een overstap met ca. 3 uur speling. Als we weer in het vliegtuig zitten, meldt een vriendelijke piloot, dat ze olie op het platform hebben zien liggen, en dat hij geen zin heeft om met dit vliegtuig de lucht in te gaan. We gaan er weer uit, krijgen een ander toestel, en met een vertraging van 3 uur landen we uiteindelijk om 8 uur ’s avonds in Athene. Dan zijn we ruim 28 uur onderweg, dus wel een beetje gaar!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

Vrijdag 4 juni

 

Gisteren was onze 10e trouwdag, maar omdat we de hele dag reizende waren, vieren we het vandaag. De kinderen willen, dat we elk onze Belize kleding aandoen (Yolanda heeft een bloemenrok, ik een dito shirt, dat ik van de meisjes heb gekregen), vervolgens blinddoeken ze ons, en voeren ons zo over de gang van het hotel, met de lift naar beneden om ons ons in het café op een heerlijke cappuccino te trakteren! Deze begeleiden ze door een dans en het hele hotel loopt met ze weg. En passant gaan ze nog even onbegeleid dollars wisselen want ze hebben nog geen Euro’s J. En de medewerkers komen ons feliciteren, want de meisjes vertellen aan iedereen wat de reden van het feest is…

 

Ik had er toen al een dag op zitten, want terwijl de vrouwen nog comateus in hun jetlag-slaap lagen, was ik om 9 uur naar Salamaki, de grote jachthaven, gegaan. Ik had via het internet een paar goede last minute aanbiedingen gekregen voor een zeilboot, maar voordat ik iets vastlegde wilde ik even een indruk krijgen van SAILGREECE, het bedrijf dat de beste aanbieding had gedaan. Per slot van rekening kan iedereen op internet een mooie pagina maken… Dus ik neem een taxi, meld me onaangekondigd in de haven, vind vrij gemakkelijk de schepen van dit bedrijf, en iemand die voor hen werkt. De eigenaar is er niet ‘maar komt binnen een half uur, gaat u even een kop koffie drinken’. Da´s een prima suggestie want ik heb nog niet ontbeten. Ik ga zitten, binnen een paar minuten komt Thomas, de onderhoudsman van het bedrijf bij me zitten, hij praat goed Engels, en we babbelen wat. Aardige vent. Even later komt Iannis Makridakis, de eigenaar, erbij. Alleraardigste oudere man, waarmee ik meteen vriendschap sluit, en die me zonder enige twijfel overtuigd dat het met zijn schepen wel goed zal zitten. Het is een familiebedrijf, met een prima sfeer, dat zo´n 18 jaar bestaat, veel vaste klanten, en een erg gastvrije houding. Vroeger was hij stuurman op de grote vaart, en heeft veel van de wereld gezien. We drinken wat, en maken een afspraak over de boot. Morgen gaan we aan boord. Hij brengt me na een uitgebreide kennismaking terug naar het hotel.

 

O ja taxi’s: in ieder land hebben ze hun eigen aardigheden. Hier zit op de taximeter een 2e teller, die de tijd aangeeft dat de meter loopt. Dus 3.48 is 3 minuten, 48 sec. Alleen plakken sommige goochemerds daar een stickertje onder: ‘extra’s’ of domweg ‘Euro’s’. En proberen je dan staalhard de 2 bedragen af te laten rekenenJ. Lokale folklore… Van de 5 taxi’s die we tot nu toe namen proberen 4 een ander bedrag dan de meter in rekening te brengen…

 

’s Middags gaan we Athene in, lopen een beetje rond op de Plaka, lunchen gezellig en sluiten vriendschap met Griekenland. Het voelt op de een of andere manier goed om weer in Europa te zijn….En Griekenland, bakermat van onze beschaving is een heerlijk land!

 ’s Avonds eten we ook op de Plaka: de kinderen hebben ons dit aangeboden als kadootje voor onze feestdag (waarbij ze me wel vriendelijk verzoeken ze een beetje te sponsoren J). Maar de kwaliteit van deze maaltijd laat te wensen over, dus ze stellen voor om de eerstvolgende goede maaltijd tot feestdis uit te roepen. OK, wie wat bewaart die heeft wat !

 

 

 

Zaterdag 5

Stappen we aan boord van een 46 voet (14m) Bennetau, een mooi scheepje, met Costas als schipper. Hoewel ik een ervaren zeiler ben, vindt Yolanda het toch altijd wel een prettiger idee als er nog een 2e goede zeiler aan boord is. En aangezien Gert op het laatste moment helaas niet meekan, wordt dat een professional. En dat maakt mijn leven wel weer heel gemakkelijk J. Costas kent de lokale wateren goed, doet een voorstel voor de route, en hoeft de kaart nauwelijks te raadplegen.

 

We vertrekken rond de middag, na een supermarktlading aan boord te hebben gebracht en zeilen naar Poros. Als we een uur of twee onderweg zijn roept Tamar ‘Turtle!!’ en inderdaad, een paar meter van ons af is een grote schildpad te zien. Als we dichterbij komen, merken we dat hij niet beweegt, en na een 2e rondje concluderen we dat hij waarschijnlijk dood is. Hij hangt stil in het water, met zijn kop onder. Dan is er een misverstand tussen Costas en ons, want wij willen dat nog even beter bekijken, en hij vaart weer verder. Dus we zullen het nooit zeker weten… Dat vinden we een raar gebrek aan interesse van onze schipper, zo vaak zie je in dit deel van de Mediterranée geen schildpadden…

 

Aan het eind van de middag meren we aan in Poros, een eilandje vlak tegen de Peloponnesos aan. Aardig stadje, lekker eten, beperkte voorzieningen voor jachten.

 

We eten op een heuvel in het stadje, met uitzicht over de baai, bij een restaurant dat gerund wordt door een slager met zijn familie. Hij heeft wel 6 leerplichtige kinderen in de bediening, en het vlees is vanzelfsprekend eerste kwaliteit…