Verslag van de dag 19
Zaterdag 15 mei
​
​
We zijn in Taxco, in de Posada del Mision. Staat in het boek als een goed hotel, maar leidt aan verregaande vergane glorie. Het gebouw is schitterend, het is al bijna 500 jaar als hotel in gebruik, in den beginne als herberg voor de missionarissen, en tegenwoordig voor Amerikaanse toeristen. Maar de service is sleets, de handdoeken hard en het eten slecht (en het zwembad is leeg, er is geen jus d’orange, de salvia van een pasta burro e salvia komt uit een potje, er is geen verse peper, kortom de liefde voor het vak is volledig afwezig). Taxco is een mooi stadje zo’n 150 km onder Mexico City. Het is dé zilverstad van Mexico, vroeger werd het gedolven en bewerkt, nu met name als sieraden verkocht. We zijn hier aangekomen na een rit van ca. 5 uur uit Morelia, waar we de afgelopen dagen ons kamp hadden opgezet. Even de klok terugdraaien:
​
Zondag 9 mei
Ontwaakten we in de Casa de Espiritus Alegre in Guanajuato. Hier zijn we gisteren vanuit San Miguel naar toe gereden, en vanochtend is het Moederdag! De meisjes hebben een groot aantal tekeningen gemaakt, Miriam eentje met verse bloemen –die natuurlijk last minute nog even ververst moesten worden, maar gelukkig heeft de Casa een grote tuin- Tamar en Miriam hebben beiden een mooi gedichtje gemaakt, leuke kadootjes, en gedrieën hebben we een collier aangeschaft waarvan Yolanda had aangegeven het mooi te vinden. Het aardige was, dat Rachel haar van dezelfde collectie een armband had gegeven, dus dat past nou mooi J! Als we na het zingen, knuffelen, tekeningen en cadeaus geven en nog wat knuffelen uiteindelijk aan het ontbijt komen maken we kennis met een aardig jong Indiaas/Amerikaans echtpaar Ro en Ragini, die bij de Amerikaanse ambassade in Mexico werken, en er even een weekend tussen uit zijn.
’s Middags bezoeken we opnieuw het stadje Guanajuato. Het is een leuk artistiek en cultureel centrum. We beginnen bij El Pipila, het uitzichtspunt boven de stad. Daar staat een groot standbeeld van een revolutionair met opgeheven vuist, ter herinnering aan de opstand tegen de Jezuïten in de 19e eeuw waarbij ‘het volk’ de katholieke kerk er uit gooide ten faveure van een communistisch getint regime. Natuurlijk mepte de kerk terug, en hernam enige tijd het gezag, tot in een latere opstand een definitieve scheiding tussen kerk en staat werd bewerkstelligd.
Een kabelbaantje voert ons naar beneden en we slenteren wat door de hoofdstraat. We doen wat kleine inkopen, zoals een paar mooie haarbanden voor de meisjes. Bij de markt aangeland laten we ons verleiden tot de aanschaf van 2 vloerkleden en opnieuw een deken. Op de Plaza San Fernando is een prima internet café, maar in het naastgelegen restaurant beschamend langzame sandwiches.
Miriam heeft de afgelopen weken geleidelijk aan het commando over de camera steeds meer overgenomen, en ze maakt werkelijk schitterende foto’s, vooral veel ‘straatgezichten’, maar ook stillevens. Bij de processie heeft ze een fantastisch shot van een danseres.
In de kerk wordt getrouwd, maar we kunnen geen bruidegom ontdekken, op het plein is een processie ter ere van de beschermheilige van de kathedraal, er wordt muziek gemaakt, en uiteindelijk gaan we terug naar de casa.
Maandag is het opnieuw moederdag, want de Mexicanen vieren het op een vaste dag, 10 mei. Ik trakteer Yolanda op shoppen. Wij bezoeken een pottenbakkerij in Santa Rosa en diverse craftscentra in Valenciana, een plaatsje vlak boven Guanajuato. Waar we ook gaan treffen we Ro en Ragini. Uiteindelijk gaan we gezellig samen lunchen bij een goed restaurant, de Casa del Condo. Na de lunch zit het er voor hen op, ze rijden terug naar Mexico stad, en wij gaan weer naar de Casa. We hebben besloten een dag langer te blijven, want Hugo, onze allerhartelijkste gastheer in de Casa, heeft ons opgebiecht eigenlijk kunstenaar te zijn Hij heeft vlakbij zijn atelier, en heeft de meisjes aangeboden hen een druktechniek te leren. Dat is natuurlijk een heerlijke activiteit, die ze dinsdag gaan doen. In de tuin van de Casa is een wilde poes bevallen van 2 prachtige kittens, en dat levert de meisjes een hoop vertier op.
Dinsdag gaan Tamar en ik eerst even terug naar Valenciana om de inkopen van de vorige dag te voltooien, dan maken we daar samen met het meisje van de winkel een prachtige grote doos van, en als alles klaar is vertelt ze dat ze niet kan verzenden :-(. Maar ik ben een grote jongen, en ik kan het lekker zelf. Dus nadat ik Tamar heb afgeleverd voor de cursus, ga ik ’s middags met de auto Guanajuato in op zoek naar een postkantoor of Fedex/DHL. Guanajuato is een interessant stadje, het is gebouwd in een kloof tussen 2 bergwanden, ligt deels tegen die wanden op, en het is ontstaan als mijnstadje, er werd veel zilver gevonden. De expertise die ze zo dus hadden ontwikkeld in het maken van tunnels hebben ze later gebruikt om het autoverkeer grotendeels onder de grond te stoppen, waardoor de oude binnenstad autoluw is, en het voor een toerist een interessante uitdaging waar je weer het daglicht zult zien. Dus ik rijd 3 keer heel Guanajuato rond zonder het postkantoor te vinden, verlies mijn geduld, parkeer en maak mijn zoektocht te voet af. Blijk er natuurlijk 3 x gewoon langsgereden te zijn. Uiteindelijk worden de souvenirs twee keer zo duur en gaan met DHL betrouwbaar naar Amsterdam.
Als ik de meisjes ophaal bij het atelier hebben ze elk een prachtig kunstwerk te hebben gemaakt: een sinaasappel en een stier. En ze hebben een leuke techniek geleerd!
’s Avonds eten we heerlijke taco’s bij La Cabana.
Woensdag vertrekken we naar Morelia. De weg is goed, en we komen er in de middag aan. We hebben een mooi hotel, dat over het stadje uitkijkt, Villa Montana. Goed (westers) gegeten in het hotel.
Donderdag lopen we rond in Morelia, een stadje met een mooi Spaans centrum, een prachtig oud convent, waar nu het conservatorium in is gevestigd. Tamar kruipt even achter een piano, we praten wat met de pianoleraar, en we genieten van de rust van het gebouw. De kathedraal van het stadje is groot, de ambachtsmarkt klein.
Vrijdag rijden we naar Patzcuaro. Dit stadje ligt aan een meer, en is een provinciaal centrum. Er is op vrijdag een grote markt, waar iedereen uit de regio naar toekomt. We genieten van de kleuren, het voedsel (kijken mag, maar aankomen niet! De hygiënische omstandigheden zijn erbarmelijk! Ongekoeld vlees & vis, groente wassen in een emmer!), de schitterende gezichten, ‘a photographer’s delight!’. Rondom het meer liggen een aantal dorpjes, die allemaal hun eigen specialisatie hebben qua ambacht. Hier hebben de Spanjaarden in de 17e eeuw een vroege vorm van ‘lopende band’ productie gecreëerd, met specialisatie van productie. En die specialisatie is tot vandaag blijven hangen. Na een uitgebreid bezoek aan Patzcuaro rijden we langs het meer. We bezoeken Tzintzuntzan, en zien daar onze eerste Azteekse ruïne, vervolgens gaan we souvenirs inslaan in het dorpje. En via Quiroga rijden we terug naar Morelia waar we overnachten. ’s Avonds is er een bruiloft in het hotel dus het bruidspaar zal zich later wel afvragen wie die leuke meisjes zijn die op alle foto’s staan J. ‘Ik dacht dat het nichtjes van jouw kant waren….’. En de band stopt keurig om 11 uur met spelen, dus we slapen op tijd.
En vanochtend zijn we naar Taxco gereden, een flinke rit van zo’n uur of 5 over deels snelwegen, deels goede secundaire weg, en we zijn nu in dit witgekalkte stadje met zijn zilverwinkeltjes.
​
​
​
​
​
​
​
​
