Verslag van de dag 4 -vervolg

​

Dinsdag

heb ik weer even e-mail contact met kantoor, ik weet alles in goede handen maar vanzelfsprekend hebben Peter en Peter toch wel een paar extra taken op hun bord nu ik er niet ben. Niels is zo aardig om even bij Oma langs te gaan om een klein connectie-probleempje op te lossen.

 

Bij het ontbijt vertelt Michael, de waiter, ons enthousiast dat hij in zijn vorige baan in Sydney bij de Gay Games de Nederlandse delegatie in huis had gehad, 160 man, en dat  het een groot feest was geweest. En dat ze hem de laatste avond mee uit hadden genomen de stad in, en hij de hele avond zijn portemonnee niet had mogen trekken. Hoezo Dutch treat?! Dus Jos, jullie hebben een onvergetelijke indruk achtergelaten!

 

We maken een ritje in de omgeving, maken ’s middags weer huiswerk, eten ’s avonds in het hotel, en woensdag vertrekken we richting Blue Mountains.  Julio van het hotel adviseert Port Stephens als tussenstop, en die plaats hadden we ook al uit de gids gehaald, dus Port Stephens here we come!

 

woensdag middag

Daar komen we in de middag aan –zo’n 4 uur rijden- en we vinden een eenvoudig motel, Casablanca, vlakbij het strand, in Nelson Bay. Port Stephens is inderdaad een schitterende baai met grote verscheidenheid in Fauna en flora. De ene kant van de baai wordt gevormd door een schiereiland met op de punt Nelson Bay. In de bossen huizen wilde koala’s. Overal vliegen papegaaien. In het water dansen dolfijnen. We zijn te laat voor een boottocht naar de dolfijnen, maar dat is geen enkel probleem: het is hier zo mooi, dat we meteen besluiten nog een nacht te blijven. Het schiereiland is zo smal, dat je vanuit het hotel 2 kanten op kan lopen richting zee, resp. baai.

 

Ik doe met Tamar wat inkopen en ga met haar op zoek naar net zo’n goed beschermend surfpak als Miriam heeft. Shop in, shop uit. Nergens te vinden. Uiteindelijk vinden we een stoer jongensshirt met losse broek, die redelijk voldoen. Miriam en Yolanda zijn ondertussen lekker op het strand. Ze melden bij thuiskomst, dat het water wel onverwacht koud is. We eten ’s avonds thuis, tot volle tevredenheid van de dames eindelijk weer eens lekker Papa’s eten….. J.  (Vervolg hieronder)

Dan barst een enorme bui los, en het is grappig om te zien hoe de papegaaien daar van genieten: ze zoeken de regen echt op, spreiden hun vleugels, gaan aan een antenne ondersteboven hangen zodat ook de onderkant van de vleugels goed nat en schoon wordt….

 

 

Donderdag ochtend is het weer opgeklaard, en gaan we met de Imagine, de (excursie)boot, op zoek naar dolfijnen. Het is een leuke tocht aan boord van een catamaran zeilboot van zo’n 15 meter, met ca. 20 passagiers. Op het water is het heerlijk, we zien inderdaad dolfijnen en aan de zijkant van de boot zit een net, waarin we door het water getrokken worden. Een verrukkelijk gevoel, waarbij je snel vergeet dat het water inderdaad vrij koud is. Na terugkomst in de haven gaan we naar een baai die ons door de locals wordt aangeraden, omdat er zoveel onderwater leven is. Maar er is ook een heel sterke zijwaartse stroming, en Miriam komt even licht in de problemen als ze al zwemmend zonder vinnen niet meer terug komt. Michael, een aardige stoere Aussie, treedt op als redder, en laat daarna de meisjes nog een hoop van het onderwater-moois zien. ’s Middags gaan we weer aan het schoolwerk, en de volgende ochtend vertrekken we –met een goed gevoel over Nelson Bay- naar het noorden.

 

Vrijdag is een reisdag. Port Stephens – Byron Bay.